-
1 MORBO
-
2 CADUCO
-
3 -M1898
падучая, эпилепсия. -
4 эпилепсия
-
5 эпилепсия
epilessia ж.* * *ж.* * *n1) gener. malaccio, brutto male, epilessia, mal caduco, malcaduco, morbo sacro2) med. battigia, mal della luna -
6 падучая болезнь
1) male caduco2) morbo sacroРусско-итальянский медицинский словарь с указателями русских и латинских терминов > падучая болезнь
-
7 эпилепсия
Русско-итальянский медицинский словарь с указателями русских и латинских терминов > эпилепсия
-
8 caducum
cădūcus, a, um, adj. [cado].I.That falls or has fallen, falling, fallen (mostly poet.): bacae glandesque caducae, * Lucr. 5, 1362; cf. Dig. 50, 16, 30:B.glans caduca est, quae ex arbore cecidit: oleae,
Cato, R. R. 23, 2:spica,
that fell in mowing, Varr. R. R. 2, 2, 12:aqua,
id. ib. 3, 5, 2:aquae,
Ov. P. 2, 7, 39:frondes,
Verg. G. 1, 368:frons,
Ov. M. 7, 840; id. Tr. 3, 1, 45:folia,
id. Am. 2, 16, 45:lacrimae,
id. M. 6, 396:poma,
Prop. 2, 32, 40:oliva,
Col. 12, 52, 22:fulmen,
Hor. C. 3, 4, 44:te, triste lignum, te caducum In domini caput immerentis,
id. ib. 2, 13, 11; cf.ligna,
Varr. L. L. 6, § 66 Müll.:tela,
Prop. 4 (5), 2, 53:moro coma nigrior caduco,
Mart. 8, 64, 7.—Caduca auspicia dicunt cum aliquid in templo excidit, veluti virga e manu, Paul. ex Fest. p. 64, 9 Müll.—2. 3. II.Inclined to fall, that easily falls (rare):2.vitis, quae naturā caduca est et, nisi fulta sit, ad terram fertur,
Cic. Sen. 15, 52; cf. id. ib. 2, 5. —Hence,Esp., in medic. lang.: homo, epileptic, Firm. Math. 3, 6, n. 8;B.Aemil. Mac. c. de Paeonia: equus,
Veg. 1, 25, 2:asellus morbo detestabili caducus,
App. M. 9, p. 236, 12:morbus,
the falling sickness, epilepsy, App. Herb. 60; Aemil. Mac. c. Aristoloch.; Isid. Orig. 14, 7, 5.—Trop.1.In gen., frail, fleeting, perishable, transitory, vain (class., esp. in prose):2.in eo, qui ex animo constet et corpus caducus et infirmus,
Cic. N. D. 1, 35, 98:ignis,
quickly extinguished, Sen. Q. N. 2, 23, 2:res humanae fragiles caducaeque,
Cic. Lael. 27, 102: quis confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit, id. Fin. 2, 27, 86:nihil nisi mortale et caducum praeter animos,
id. Rep. 6, 17, 17: alia omnia incerta sunt, caduca, mobilia;virtus est una altissimis defixa radicibus,
id. Phil. 4, 5, 13; id. Lael. 6, 20; id. Dom. 58, 146:tituli,
Plin. Pan. 55, 8:tempus,
id. Ep. 3, 7, 14:labores,
id. ib. 9, 3, 2:fama,
Ov. P. 4, 8, 46:spes,
vain, futile, id. M. 9, 597:preces,
ineffectual, id. F. 1, 181:pars voti,
id. Ib. 88.—Esp., in law, caduca bona were those possessions which did not fall to the heir mentioned in a will, because he was childless, but passed to other heirs (in default of such, to the exchequer); vacant, having no heir (cf. Hugo, Rechtsgesch. p. 760 sq.):b.quod quis sibi testamento relictum, ita ut jure civili capere possit, aliquă ex causă deinde non ceperit, caducum appellatur, veluti ceciderit ab eo, etc., Ulp. Lib. Regul. tit. 10: hereditates,
Cic. Phil. 10, 5, 11; Cod. Th. 10, 10, 30 pr.; Dig. 22, 5, 9: portio, Gai Inst. 2, 206.—As subst.: cădūcum, i, n., property without an heir, an unowned eslate:legatum omne capis nec non et dulce caducum,
Juv. 9, 88:caduca occupare,
Just. 19, 3, 6: vindicare, Gal Inst. 2, 207.—Transf., of other things:nostra est omnis ista prudentiae doctrinaeque possessio, in quam homines, quasi caducam atque vacuam, abundantes otio, nobis occupatis, involaverunt,
Cic. de Or. 3, 31, 122 (no comp. or sup.).—Hence, adv.: cădū-cĭter, precipitately, headlong: caduciter = praecipitanter;Varro: aquai caduciter ruentis,
Non. p. 91, 1 sq. -
9 caducus
cădūcus, a, um, adj. [cado].I.That falls or has fallen, falling, fallen (mostly poet.): bacae glandesque caducae, * Lucr. 5, 1362; cf. Dig. 50, 16, 30:B.glans caduca est, quae ex arbore cecidit: oleae,
Cato, R. R. 23, 2:spica,
that fell in mowing, Varr. R. R. 2, 2, 12:aqua,
id. ib. 3, 5, 2:aquae,
Ov. P. 2, 7, 39:frondes,
Verg. G. 1, 368:frons,
Ov. M. 7, 840; id. Tr. 3, 1, 45:folia,
id. Am. 2, 16, 45:lacrimae,
id. M. 6, 396:poma,
Prop. 2, 32, 40:oliva,
Col. 12, 52, 22:fulmen,
Hor. C. 3, 4, 44:te, triste lignum, te caducum In domini caput immerentis,
id. ib. 2, 13, 11; cf.ligna,
Varr. L. L. 6, § 66 Müll.:tela,
Prop. 4 (5), 2, 53:moro coma nigrior caduco,
Mart. 8, 64, 7.—Caduca auspicia dicunt cum aliquid in templo excidit, veluti virga e manu, Paul. ex Fest. p. 64, 9 Müll.—2. 3. II.Inclined to fall, that easily falls (rare):2.vitis, quae naturā caduca est et, nisi fulta sit, ad terram fertur,
Cic. Sen. 15, 52; cf. id. ib. 2, 5. —Hence,Esp., in medic. lang.: homo, epileptic, Firm. Math. 3, 6, n. 8;B.Aemil. Mac. c. de Paeonia: equus,
Veg. 1, 25, 2:asellus morbo detestabili caducus,
App. M. 9, p. 236, 12:morbus,
the falling sickness, epilepsy, App. Herb. 60; Aemil. Mac. c. Aristoloch.; Isid. Orig. 14, 7, 5.—Trop.1.In gen., frail, fleeting, perishable, transitory, vain (class., esp. in prose):2.in eo, qui ex animo constet et corpus caducus et infirmus,
Cic. N. D. 1, 35, 98:ignis,
quickly extinguished, Sen. Q. N. 2, 23, 2:res humanae fragiles caducaeque,
Cic. Lael. 27, 102: quis confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit, id. Fin. 2, 27, 86:nihil nisi mortale et caducum praeter animos,
id. Rep. 6, 17, 17: alia omnia incerta sunt, caduca, mobilia;virtus est una altissimis defixa radicibus,
id. Phil. 4, 5, 13; id. Lael. 6, 20; id. Dom. 58, 146:tituli,
Plin. Pan. 55, 8:tempus,
id. Ep. 3, 7, 14:labores,
id. ib. 9, 3, 2:fama,
Ov. P. 4, 8, 46:spes,
vain, futile, id. M. 9, 597:preces,
ineffectual, id. F. 1, 181:pars voti,
id. Ib. 88.—Esp., in law, caduca bona were those possessions which did not fall to the heir mentioned in a will, because he was childless, but passed to other heirs (in default of such, to the exchequer); vacant, having no heir (cf. Hugo, Rechtsgesch. p. 760 sq.):b.quod quis sibi testamento relictum, ita ut jure civili capere possit, aliquă ex causă deinde non ceperit, caducum appellatur, veluti ceciderit ab eo, etc., Ulp. Lib. Regul. tit. 10: hereditates,
Cic. Phil. 10, 5, 11; Cod. Th. 10, 10, 30 pr.; Dig. 22, 5, 9: portio, Gai Inst. 2, 206.—As subst.: cădūcum, i, n., property without an heir, an unowned eslate:legatum omne capis nec non et dulce caducum,
Juv. 9, 88:caduca occupare,
Just. 19, 3, 6: vindicare, Gal Inst. 2, 207.—Transf., of other things:nostra est omnis ista prudentiae doctrinaeque possessio, in quam homines, quasi caducam atque vacuam, abundantes otio, nobis occupatis, involaverunt,
Cic. de Or. 3, 31, 122 (no comp. or sup.).—Hence, adv.: cădū-cĭter, precipitately, headlong: caduciter = praecipitanter;Varro: aquai caduciter ruentis,
Non. p. 91, 1 sq.
См. также в других словарях:
morbo — mòr·bo s.m. 1. CO TS med. malattia, affezione alquanto grave 2a. CO fig., male morale, vizio: il morbo dell avarizia Sinonimi: flagello, 2male, 1piaga. 2b. CO fig., atteggiamento ideologico, culturale o religioso che esercita o che è considerato… … Dizionario italiano
malcaduco — (più com. mal caduco) s.m. [grafia unita di mal caduco ], pop. [sindrome cerebrale caratterizzata da crisi di convulsioni durante le quali spesso si verifica la perdita della coscienza] ▶◀ Ⓣ (med.) epilessia, Ⓣ (med., non com.) morbo comiziale … Enciclopedia Italiana
Epilepsia — (Del lat. epilepsia < gr. epilepsia, interrupción brusca.) ► sustantivo femenino MEDICINA Enfermedad nerviosa, esencialmente crónica, caracterizada por súbitos ataques, pérdidas de conocimiento, convulsiones y vértigos. SINÓNIMO [mal comicial] … Enciclopedia Universal
epilessia — /epile s:ia/ s.f. [dal lat. tardo epilepsĭa, gr. epilēpsía, propr. attacco ]. (med.) [sindrome clinica caratterizzata dall attivazione simultanea e repentina di un gran numero di cellule nervose cerebrali, che produce convulsioni, perdita della… … Enciclopedia Italiana
alferecía — sustantivo femenino epilepsia, gran mal, mal caduco, mal de corazón, gota coral (medicina), morbo comicial … Diccionario de sinónimos y antónimos
epilessia — s. f. (med.) mal caduco, morbo comiziale □ convulsioni, convulso … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
Schönheit — 1. An Schönheit und an Leim bleibt man sehr leicht kleben. »Schönheit ist ein Vogelleim, jeder hänget gern daran, wer nur fleugt, wer nur schleicht, wer nur manchmal kriechen kann.« (Witzfunken, VIIIa, 209.) 2. Der Schönheit ist nicht zu trauen.… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon